Versopolis es un programa europeo de literatura que cuenta con el apoyo de Europa Creativa, el propósito que tiene es el de promover la poesía escrita por los jóvenes poetas europeos a través de una serie de festivales con distintas sedes en Europa como los que dirigen nuestros amigos y colaboradores Ales Steger y Todorce Tasevski, directores de los festivales Days of Poetry and Wine, en Eslovenia, y el Struga Poetry Evenings, en Macedonia, respectivamente. Ahora leemos al poeta turco Efe Duyan (Estambul, 1981). También es traductor y arquitecto. Es autor de tres libros de poesía Takas (2006), Tek Şiirlik Aşklar (2012) y Sıkça Sorulan Sorular (2016). Poemas suyos han sido traducidos al francés, italiano, chino, griego, entre otras lenguas. Colabora con el Offline Istanbul Poetry Festival y distintos festivales de poesía en el mundo. Las traducciones son de Adalberto García López.
conversación imaginada
preguntas por qué:
tal vez debido a algunas canas en tu cabello
como una cicatriz
o un escudo de armas
como recuerdos terribles o fabulosos consejos
un día difícil, un amanecer sin dormir
todo arrastrándose por tu mejilla.
preguntas por qué:
debido a que tus dedos pueden volverse juguetones en un instante
no estoy hablando de los trucos de un mago
sino más bien de quitar una blusa ajustada,
una camisa todavía fajada en el pantalón
preguntas por qué:
debido a tu cabello que se escapa constantemente
y arruga cada hoja en un cuento de hadas;
debido a que, de verdad, busco una princesa adoptada
una rana que siga siendo rana después de ser besada
¿sabes que los cuentos de hadas son para niños?
yo ya no soy un niño
¿qué más agregar?
debido a tu único vestido negro de la que estás tan orgullosa
la gran sonrisa traviesa que repartes como volantes
debido a que ese vestido y ese gato que se frota en tus piernas te sientan bien
-¿pero había algún gato?-
y debido a que no sé
si me asustaré por la noche gracias a tus labios
que como un río fluye en dos direcciones contrarias
o lo arruinaría
o tontamente me aferraría a ti
te lo diré una sola vez
no me lo vuelvas a preguntar
mi corazón latía suavemente
adiós
hayali bir konuşma
neden mi? belki bir tutam beyaz saçın
bir yara izi,
bir kraliyet arması,
berbat anılarla, şahane öğütler,
yorucu bir gün, uykusuz bir gün doğumu gibi
yanağına asılı durmasından.
neden mi?
kibirli parmaklarının birden mızıkçı çocuklara dönmesinden,
sihirbazlık numaraları değil de
bir gömleğin üzerinden dar bir bluzu çıkarır gibi…
neden mi? hmm, çünkü durmaksızın dağılan saçların
bir yatağın her masaldaki kırışığı;
çünkü olsa olsa evlatlık bir prenses benim aradığım,
öptükçe kurbağa kalan bir kurbağa.
bilirsin masallar çocuklar içindir
çocuk değilim artık.
sonracığıma, övündüğün tek siyah elbisenden,
birer el ilanı gibi dağıttığın muzip koca gülücüklerden,
o elbisenin ve bacaklarına sürtünen şu kedinin sana çok yakışmasından
(yok muydu yoksa öyle bir kedi?)
ve bilmediğimden
iki yöne akan bir nehir gibi dudaklarından
geceleri korkar mıyım?
saçmalar
sana aptalca âşık olur muyum?
bir defa söyleyeceğim yalnızca
neden diye sorma
yumuşacık çarptı kalbim
hoşça kal.
mehmet y osman de cevizli cigarette factory
a mehmet le creció un mehmet agitado
cuando se convirtió en padre
mehmet ya era dueño de otro mehmet serio
cuando contrajo matrimonio
también contrató a un mehmet escéptico
por necesidad
todos los mehmet están en buen estado
a su lado se encontraba osman que tiene a varios osmans
que mehmet no conocía
¿hubo algún mehmet sacrificado?
–mehmet lo desconocía–
pero cuando una pistola apuntó a su grupo de amigos
él no dudó
el osman secreto de osman con su identificación de policía en su bolsillo
sostuvo la mano de un trabajador de tabaco por primera vez
–el mehmet muerto de mehmet–
con la tristeza de que su esposa perdiera su mehmet
un mehmet terco caminó por la plaza taksim
rompió sus últimos remordimientos
cuando osman presentó su renuncia
era hermoso resistirse a la muerte
incluso después de haber muerto
cevizli tekel’den mehmet ve osman
mehmet’in telaşlı bir mehmet’i daha var
baba olduğunda da böyle
mehmet’in mahcup bir mehmet’i daha
evlendiğinde de aynı
kendine bir de şüpheci mehmet edindiydi
mecburiyetten
keyfi yerindeydi mehmetlerin
hemen dibinde osman’ın hiç tanımadığı osmanları
fedakar bir mehmet’i de var mıydı
-bilmiyor-
yanındakilere doğrulduğunda bir namlu
bunu düşünecek vakit bulamadı
cebinde polis kartıyla osman’ın gizli osman’ı
mehmet’in cansız mehmet’inde
ilk defa bir tütün işçisinin
elini tutunca
mehmet’in inatçı mehmet’i yürüdü taksim’e kadar
üzüldü karısının anılarında
osman’ın istifa mektubunda yırttı son pişmanlığını
güzeldi ölümle inatlaşmak
öldükten sonra bile
la ocupación del ulus newspaper
brecht preguntaría
cuál es la diferencia entre
él que pide sin comprender
y aquel otro que comprende pero se queda callado
de acuerdo con beckett
la oportunidad más grande ya se perdió
de acuerdo al sindicato
esto no estaba en los planes
de acuerdo a los recuerdos
la gente cree en la belleza inalcanzable
de acuerdo a los revolucionarios
cada revuelta está justificada
de acuerdo a mi abuela
debería dejar pasar todas estas cosas
lo que realmente quisiera saber es
si los reporteros y los tipógrafos
estaban en conflicto con los ocupantes al principio
de acuerdo a los tipógrafos
ellos inspiraron el final trágico de un libro
destinado a estar censurado
de acuerdo a los reporteros
esto era una noticia que debía estar censurada
de acuerdo a una mesa de conciliación
era demasiado extraño para ser hablado por debajo
de acuerdo a la planta de impresores
era casi cómodo estar atrincherado
en medio del conflicto un gigante con barba gris
estaba sirviendo té
de acuerdo a sus peores presentimientos
esto iba a terminar muy mal
de acuerdo a sus sentimientos
ellos ya estaban encerrados en una disputa cada vez más frenética
si regresamos a brecht
él hubiera dicho que depende de los ocupantes
antes de encender su cigarro
ulus gazetesi íşgali
brecht olsa şöyle sorardı:
anlamadan heveslenenlerle, anlayıp susanların nedir farkı?
beckett’a göre,
büyük bir fırsat kaçırıldı
kemal türkler’e göre,
hayır onlar planlamamıştı
anılara göre,
inanılmıştı inanılması güç bir güzelliğe
devrimlere göre, meşruydu her devrimci eylem
anneannemle konuşacak olsam,
“bırak bu işleri artık”
asıl merak ettiğim,
muhabirlerle mürettipler kızmışlar mıydı işgalcilerine?
mürettiplere göre,
toplatılacağı kesin bir kitabın trajik sonuydu verdikleri ilham
muhabirlere göre,
sansürlenmeye mahkûm flaş bir haber
masalara göre,
üzerlerinde konuşma yapılmasını yadırgamışlardı
baskı kalıplarına göre,
pencereye çakılmak hoşlarına bile gitmişti
gri sakallı bir dev
tutmuş çay servisi yapıyordu
korkularına göre,
bu iş bir an evvel biteydi iyiydi
duygularına göre,
uzun bir eylem halayı gibi
kat kat olmuştu bile onlar
brecht’e dönersek,
işgalciden işgalciye fark vardır derdi
purosunu yakmadan evvel
las palabras del trabajador que se encontró a su hijo en la barricada de soldados
mi garganta se ha secado
pero no parece callarse
mi garganta está irritada
por llevar pancartas en bandejas de plata
mi garganta es un aterrado funámbulo
que no sabe que es posible equilibrarse en la cuerda
sólo al avanzar
hacia la barricada de soldados
mi garganta está asustada
mientras que los cascos de los soldados
están ondeando por nuestro viento
mi garganta está ciega
¿no es aquel mi hijo
escondido en un uniforme
apuntándome con su rifle?
mi garganta está compitiendo con mis piernas
bravuconas como una pandilla de niños
mientras salta sobre la barricada
con mi garganta extendida
abrazo a mi hijo
mi garganta está hecha un nudo
guarda para ella misma la alegría
mi garganta está herida
la sangre de otras cinco personas
está derramándose
asker barikatında oğluyla karşılaşan işçinin söyledikleri
boğazım kupkuru
yine de susacak gibi değil
boğazım nasır tutmuş
pankartları gümüş bir tepside taşımaktan
boğazım korkak bir cambaz
asker barikatı karşısında
bilmiyor ancak
ilerleyerek telde durulabileceğini
boğazım korkudan çatlayacak
asker miğferleri
çıkardığımız rüzgârda dalgalanırken
boğazım kör
kendi oğlum değil mi
üniformalardan birinde gizlenmiş
silahıyla beni gösteren
boğazım bacaklarımla yarışıyor
bir çocuk çetesi gibi bağıra çağıra
barikatın üzerinden sıçrarken
boğazımı açmışım ardına kadar
oğlumun boynuna doluyorum
boğazım düğüm
sevinci kendine saklıyor
boğazım kesik
beş kişinin kanı
ayrı ayrı akıyor
