En los últimos años, en Círculo de Poesía, Dimitris Angelís y Virginia López Recio nos han acercado a la poesía griega contemporánea. En esta oportunidad, proponemos la lectura de una muestra de poetas griegos que ha preparado Athiná Stylianí Michou. Leemos poemas de Efi Kalogeropoulou, Kostas D. Yfantis (1957), Panos Drakopulos (1975) y la propia Athina Styliani Michou (1981).
Έφη Καλογεροπούλου
Efi Kalogeropoulou
Η Έφη Καλογεροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα . Είναι φυσικός και θεατρολόγος και εργάζεται στην εκπαίδευση. Εχει συμμετάσχει σαν βοηθός σκηνοθέτη στις παραστάσεις:”Huis Clos – Κεκλεισμένων των Θυρών” (2002-2003), “Leonce und Lena” (2004-2006) και “Tο σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα” (2008-2010) στο θέατρο-εργαστήριο “Μαύρη σφαίρα” σε σκηνοθεσία της Τότας Σακελλαρίου. Το 2008 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή της “Σκεύη Ταξιδίου” από τις εκδόσεις Ενδυμίων. Ακολούθησαν οι συλλογές “Ηχος από νερό”(εκδόσεις Ενδυμίων,2010),”Αμμος”(εκδόσεις Μετρονόμος-ποιείν,2013), “Ερημος όπως Ερωτας-DesertasDesire”,δίγλωσση έκδοση σε μετάφραση Γιάννη Γκούμα(εκδόσεις Μετρονόμος-ποιείν,2015) και “Χάρτης Ναυαγίων-ChartofShipwrecks” σε μετάφραση Γιάννη Γκούμα (εκδόσεις Μετρονόμος-ποιείν,2017) Ποίησή της καθώς και θεατρική κριτική έχει δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά και έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, ισπανικά και ιταλικά.
Efi Kalogeropoulou nació en Atenas. Es físico y teatrólogo y trabaja en la educación. Ha participado como ayudante de guionista en las representaciones “Huis Clos – Κεκλεισμένων των Θυρών” (2002-2003), (Detrás de las puertas cerradas) (2002-2003), “Leonce und Lena” (2004-2006) και “Tο σπίτι της”, “La casa de Bernarda Alba” (2008-2010) en el teatro-taller ´´Μαύρη σφαίρα (Esfera negra)´´ en dirección de Tota Sakelariou. En 2008 se publicó su primer poemario ´´Σκεύη ταξιδιού (Utensilios de viaje)´´ de la editorial Endimíon. A continuación se publicaron sus poemarios ´´Ήχος από νερό (Sonido de agua)´´, (editorial Endimíon, 2010), ´Άμμος (Arena)´´ (editorial Metronomos-Poiein, 2013). ´´Ερημος όπως Ερωτας-Desertas Desire (Páramo como Eros-Desert as Desire)´´, edición bilingue, traducido por Giannis Goumas(edición Metronomos-Poiein, 2015) y ´´Χάρτης Ναυαγίων-Chart of Shipwrecks (Mapa de Naufragios)´´ traducido por Giannis Goumas (editorial Metronomos-Poiein, 2017) Poesía, así como crítica teatral suya ha sido publicada en revistas impresas y electrónicas y ha sido traducida al inglés, español e italiano.
Η τελευταία λέξη
αιωρείται
ρούχο άδειο
κρεμασμένο από τοίχο αόρατο
πέτρα που γκρεμίζεται
στο χρόνο.
Η τελευταία λέξη
αιχμάλωτη
στο τρύπιο γάντι της σιωπής
στην τρέλλα γέρνει
και συλλαβίζει λέξεις
όπως ζάρι παρτίδα νίκη
απελπίσία στάχτη
το χαμένο δαχτυλίδι
ενός έκπτωτου άγγελου εκδίκησης
λέξη- πουλί με ράμφος κοφτερό
αυτόχειρας αυτάρεσκη
λέξη θάνατος-έρωτας
τυφλή
η τελευταία λέξη
όταν θυμώσει
με την άκρη του φτερού της
φωτιά ανάβει
σ’όλους τους κήπους
του ουρανού.
(Ερημος όπως έρωτας, Ποιείν, 2015)
La palabra última
se balancea
vestimenta vacía
suspendida por una pared invisible
piedra que se despeña
en el tiempo.
La palabra última
prisionera
en el guante horadado del silencio
se subyuga a la demencia
y deletrea palabras
como dado partida victoria
desesperación ceniza
el anillo perdido
de un ángel caído, un ángel exterminador
palabra‒pájaro de pico afilado
suicida presumida
palabra muerte-eros
ciega
la palabra última
cuando se irrita
con la punta de su ala
incendia
todos los jardines
del cielo.
(Έρημος όπως έρωτας”(Páramo como Eros), Poien, 2015)
Το οργωμένο χώμα της συνείδησης
το τέλος και η αρχή της βλάστησης
η γύρη της ανθισμένης γνώσης
όλα είναι εκέι που ανατέλλει και
δύει η όψη των πραγμάτων
στο κατώφλι μιας τυφλότητας πυκνής
που βαπτίζεται στο φως
και είναι η παρουσία από απουσία φτιαγμένη
και από την ύλη του νερού η δίψα.
Κι έτσι συστρέφοντας μια προσδοκία αόριστη
κοίταξε πρώτη φορά τον εαυτό του ολόκληρο·
ήταν τότε
που είδε σκύλους στο αίμα του αδέσποτους
ελάφια να διασχίζουν το κορμί του
κυνηγούς ακροβολισμένους
στις τέσσερις γωνιές του ορίζοντα
φωνές μικρών παιδιών στα χέρια του
και τον ουρανό πιο έτοιμο από ποτέ στο θάυμα.
Ναι! Θα γίνεις ο επόμενος, του έλεγε
θα ξεκλειδώσεις τα υπόγεια της μοίρας
θα σκορπίσεις για να υπάρξεις
θα μιμηθείς την πτώση σου
για να δαμάσεις το σκοτάδι των βυθών
και αύριο το πρωί
ελεύθερος θα ταξιδέψεις.
(”Έρημος όπως έρωτας”, Ποιείν, 2015)
La tierra labrada de la consciencia
el fin y el inicio de la siembra
el polen de la sabiduría en brote
todo está allí donde alborea
y sucumbe la faz de las cosas
bajo el umbral de una ceguera densa
bautizada en la luz
y la presencia de ausencia se forma
y la sed, por la materia del agua
Y así girando en torno a una expectativa imprecisa
se miró a sí mismo por vez primera del todo;
era entonces
cuando vio en su sangre perros vagabundos
ciervos atravesando su cuerpo
cazadores al acecho en la lejanía
en los cuatro puntos del horizonte
en sus manos voces de criaturas
y el cielo más dispuesto que nunca al milagro.
Sí, serás el próximo, le decía,
descodificarás los subterráneos del sino
te dispersarás para existir
imitarás tu caída
para domar lo lóbrego de honduras
y mañana por la mañana
viajarás libre.
(”Έρημος όπως έρωτας”(Páramo como Eros), Poiein, 2015)
Ύστερα δίπλωσε τα χέρια, έκλεισε τα φτερά
κι άφησε το σώμα στο νερό να ταξιδέψει.
Κόκκινος βαθύς από αίμα ποταμός
τον απρέσυρε στη θάλασσα.
Βούλιαξε στους βυθούς, στο σκοτάδι, σε δάση
από ανθισμένες κερασιές, εκεί που ψάρια κόκκινα
έφερναν στην αγκαλιά του δώρα τρυφερά
κόκκους λαχταριστούς ευρήματα μιας σπάνιας
θάλασσας γι’αυτόν μικρής και ανεξερεύνητης.
Ένας καλπασμός αλόγου έφτανε από μακριά
οι οπλές του χτυπούσαν το νερό και
κύματα ψηλά έσπρωχναν σμήνη ναυαγών
ένιωθε πια πως στις θάλασσες του
δεν υπάρουν κερασιές, όχι, στις δικές του
ανθίζουν τα ναυάγια και τρελός, ναι
τρελός, ένας του ύψους ναυαγός έμεινε για πάντα
στο βυθό στα ψάρια χαρίζοντας
τα ολόλευκα φτερά του.
(Έρημος όπως Έρωτας, Ποιείν, 2015)
Entonces dobló sus brazos, cerró sus alas
y dejó viajar su cuerpo en el agua.
Un río rojo oscuro de sangre
lo arrastró mar adentro.
Se sumergió en la hondura, en la oscuridad, en los bosques
de cerezos en flor, allí donde peces rojos
le traían tiernos regalos
hallazgos de granos anhelados en un mar
raro que le era pequeño e inexplorado.
Un galope de caballo se oía a lo lejos
sus cascos golpeaban el agua y
grandes olas empujaban bandadas de náufragos
y la gaviota que ante sus ojos aprendió a viajar
sintió que en sus mares ya
no hay cerezos, no, en los suyos
florecen los naufragios y preso de locura, sí
preso de locura, un náufrago del cielo, permaneció
en las profundidades
ofreciendo a los peces
sus alas blanquísimas.
(Páramo como Eros, 2015, traducción por Cristina Rorris Michou)
Στη Λένα Θ.
Αν ήταν ψάρι
στη θάλλασσα ονειρεύτηκε
να επιστρέψει.
Μιλούσε κι ένα σμήνος από μύγες
βούιζε ανάμεσα στις λέξεις της.
Κάποτε κάποιος
της γύρισε την πλάτη.
Από τότε το ίδιο
συνέβαινε συχνά.
Δεν είχε τόπο
δεν είχε δρόμο
Χθες γλίστρησε έξω απ’το φράχτη.
Στο βυθό, φώναξε,
θα βρεθούμε στο βυθό.
Έκτοτε
το επίθετο έγινε όνομα
κι εκείνη πρόσωπο.
(Άμμος, Ποιείν, 2013)
A Lena Th.
Si fuera pez
soñó regresar
al mar.
Hablaba y un enjambre de moscas
zumbaba entre sus palabras.
Alguien una vez
le volvió la espalda.
Desde entonces a menudo
ocurría lo mismo.
No tenía lugar
no tenía camino
ayer se escapó por la valla.
A las honduras, clamó,
a las honduras nos encontraremos.
Desde entonces
su apellido se hizo nombre
y ella persona.
(Άμμος (Arena), Poiein, 2013)
Poema para la crítica de los poemas de Efi Kalogeropoulou
Ojos de corazón
beso de cuerpos.
El tiempo se fue.
las horas absorvieron
mi cuerpo en el suyo.
Sin voz y sin aliento
te miro.
Sin ver la muerte baila.
El regreso, la cama, la sangre,
Llaves anónimas
bajo tierra,
bajo noches,
que regresan destilando
la ira
galopando sobre imágenes ciegas.
La necesidad amanece
en las rocas de la luz.
La sal se deshiela.
Quiero…
El perro sigue ladrando
Κώστας Δ.Υφαντής
Costas D.Ifantis
Ο Κώστας Δ. Υφαντής γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1957. Σπούδασε ιατρική και ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική. Από τα τέλη του 1979 μέχρι σήμερα εξέδωσε δώδεκα ποιητικά βιβλία. Ποιήματα του και κριτικές για το έργο του έχουν δημοσιευθεί στον περιοδικό και ημερήσιο Τύπο κι έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικές ανθολογίες. Είναι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ζει κι εργάζεται ως ψυχίατρος στην Αθήνα.
Kostas D. Yfantis nació en Atenas en junio de 1957. Estudió Medicina y se especializó en psiquiatría. Desde 1979 hasta hoy en día ha publicado doce poemarios. Poemas suyos y críticas sobre su obra han sido editados en la prensa diaria y periódica yhan sido incluidos en antologías poéticas. Es miembro regular de la Sociedad de Autores Griegos. Reside en Atenas donde ejerce la psiquiatría.
Λεπτομέρειες ενός έρωτα
Αργοπορημένος φτάνει
συλλαβίζοντας
αμήχανα λόγια
κάθιδρος πριν την αγκαλιάσει
μ’ ένα φεγγάρι στην τσέπη
κρυμμένο
κι έναν ήλιο στην καρδιά
να της προσφέρει
να της δώσει ανιδιοτελώς
τα πάντα
με του αρχαίου καημου του
τ’ανέπαφα λόγια
(Λάμψεις του εφήμερου, Γαβριηλίδης, 2007)
Detalles de un enamorado
Llega con retraso
pronunciando
palabras confusas
sudoroso antes de abrazarla
en el bolsillo
una luna escondida
y en el corazón
un sol en ofrenda
dárselo todo
desprendidamente
con las palabras vírgenes
de su vieja nostalgia
(Brillos de lo efímero, Gavriilidis, 2007)
Νεότητα
Η διαυγής λάμψη τ’ουρανού
το τραχύ μεσημέρι
το ηχηρό κύμα της αυγής
καθώς αστράφτει πριν σκορπίσει
η καθαρή στιγμή που χάνεται
το αστρικό φως που σβήνει
το αφρισμένο πέλαγος
της Πανεπιστημίου
ο εκκωφαντικός αέρας των καφέ
η αδάμαστη ζωή που απλώνεται
η ζωή που μανιώδης φεύγει
ιλιγγιώδης ασυγκράτητη απομακρύνεται
και ψηφίδες πλέον συγκρατεί η μνήμη
2013
(Κλεψύδρα του καλοκαιριού, Γαβριηλίδης, 2014)
JUVENTUD
El resplandor nítido del cielo
la tarde áspera
el oleaje alborotado del amanecer
a sus destellos antes de dispersarse
el instante puro que se pierde
la luz estelar que se apaga
el mar encabritado
de la calle Panepistimiou
el vendaval estentóreo de las cafeterías
la vida indómita que se despliega
la vida que vorazmente parte
vertiginosa irrefrenable se aleja
sólo teselas mantiene la memoria
2013
(Clepsidra del verano, Gavriilidis, 2014)
ΑΓΡΙΑ ΑΤΙΘΑΣΗ ΖΩΗ
Ηλιοδαρμένοι ταξιδεύουμε στις θάλασσες
μέδουσες αιωρούνται μπροστά
πλέουμε ανάμεσα στα ξερονήσια
με το εκτυφλωτικό στα βράχια αλάτι
γοργόνες και έχιδνες μας περιβάλλουν
πάνω από τεκτονικές
παραμορφώσεις πετρωμάτων
από υπόγειες σπηλιές και ρήγματα
ρουφώντας ήλιους πίνοντας φεγγάρια
δρασκελίζοντας κύματα βουνά
ψηλαφώντας το ακατανόητο
μέχρι την τήξη του χρόνου
(Φωτογρόμιο, εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2017)
VIDA INDÓCIL
Viajamos en los mares abrasados por el sol
ante medusas que ondulan
navegamos entre islotes áridos
y la sal sobre las rocas nos enceguece
sirenas y víboras nos cercan
sobre desfiguraciones tectónicas
pliegues y fallas
cavernas subterráneas
absorbiendo soles bebiendo lunas
a zancadas sobre olas montes
palpando lo incomprensible
hasta que se derrita el tiempo
ΡΗΞΗ
Η ἄμυνα μας ναυάγησε ἐδῶ
και η θάλασσα ακινητοποιήθηκε κάτω από το βλέμμα
ανάγλυφη στο φως· καΐκια πάνω της ακίνητα και πουλιά
σταματημένα μ’ορθάνοιχτα φτερά…
βυθισμένα προς όλες τις κατευθύνσεις τά κλαδιά ασάλευτα
στο χώρο…
προσπάθεια για ταξίδι στον ήλιο -ανάφλεξη- και πάγωμα
στο ανέκφραστο μιας φωτογραφίας…
η άμυνα μας ναυάγησε εδώ στο πιο βαθύ σημείο·
τώρα οπισθοχωρούμε μέσα σε βράχους και σκίνα
αθεράπευτα δίπλα στη θάλασσα, προς τη γενική
ακινησία των πάντων
και οι ασπίδες ριγμένες στο πέτρινο τοπίο της
φονικής επιδρομής, όπου βρεθήκαμε μοναχικά
κλεισμένοι…
(Ελιξίριο, Δωδώνη, 1983)
RUPTURA
Aquí naufragó nuestra defensa
y el mar se inmovilizó bajo la mirada
en relieve de la luz; sobre ella caiques inertes y
pájaros inmóbiles con las alas de par en par abiertas…
hundidas hacia trayectos dispersos las ramas indolentes
en el espacio…
intentamos viajar hacia el sol -ignición- y congelar
lo inefable de una fotografía…
nuestra defensa naufragó en el punto más hondo;
ahora nos retiramos entre rocas y lentiscos
como siempre junto al mar, hacia la total
quietud de lo existente
y los escudos arrojados en el paisaje pétreo
de la incursión asesina, donde nos encontramos
asolados en el encierro…
(Elixir, Dodoni, 1983)
Poema como crítica de los poemas de Costas D.Ifantis
Tiempo luna y vino.
El guijarro deseando la mar.
La ciudad arranca sus huesos.
Nací, nazco en el bramido de
la memoria.
El beso aún por darse.
Itaca en espera.
ΠΑΝΟΣ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
PANOS DRAKOPOULOS
Ο Πάνος Δρακόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά, τον Αύγουστο του 1975. Τα πεδία των σπουδών του είναι: παιδεία, φιλοσοφία, μουσική. Διδάσκει σε σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού τέχνης και λόγου «Νησίδες» και ιδρυτής του Εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής «Το Κοχύλι». Παράλληλα, γράφει μουσική για το θέατρο, τη video art – καθώς και κύκλους τραγουδιών και μελοποιήσεων. Το προσεχές μουσικό βιβλίο ‘’Ένας κομήτης μαγικός’’ είναι το πέμπτο έργο που δημοσιεύει. Έχουν προηγηθεί οι συλλογές: ‘’Πόσιμη ζωή’’(2006), ‘’Ελεύθερη αγορά’’ (2010), ‘’49+1 βοτσαλα’’ (2012) και ‘’Πέρασμα: ποίημα σε 7 κινήσεις’’ (2015). Όλα τους – καθώς και η μετάφραση του στα ποιήματα του βιβλίου ‘’Μία Αμερικανική Προσευχή’’ του Τζιμ Μόρισον, έχουν δημοσιευθεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.
Panos Drakopulos nació en El Pireo en agosto de 1975. Sus estudios abarcan pedagogía, filosofía y música. Trabaja en la enseñanza primaria. Es miembro del grupo de redacción de la revista de arte y palabras ´´Islotes´´ (Nisides) y fundador del taller de lectura y escritura creadora ´´La caracola´´ (To kojili). Además escribe música para teatro, video art así como ciclos de canciones y musicalizaciones. Su próxima obra ´´Un cometa mágico´´es la quinta que edita. Sus publicaciones anteriores son: ´´Vida potable´´(2006), ´´Agora libre´´ (2010), ´´49+1 guijarros´´(2012) y ´´Paso: poema en 7 actos´´(2015), en edición de la editorial Gavriilidis así como la traducción al griego de ´´Un rezo americano´´de Jim Morrison.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Ωραιότατο μου δέλεαρ
μέσα απ’το απόκρυφο ιδεόγραμμα της ηδονής
και τον ολοφάνερο οργασμό της νιότης
εσύ που εγείρεις στην τελειότητα
τη ζήλεια και την αρμονία
εσύ της μιας στιγμής θεού
και του διαρκούς απόβραδου λαγνείας
εσύ το κολασμένο κατώφλι
μιας άγνωστης στον κόσμο Εδέμ
που μονίμως με σαστίζει, με γλυκαίνει, με πονάει
που καθηλώνεις στις λέξεις μου
τη συμβίωση
της υποταγής με τη φροντίδα
δίχως ρητά γιατί
μα για λόγους ακήρυχτους
άγνωστους για τους αμύητους της ομορφιάς…
ωραιότατο μου δέλεαρ
κράτα με παραδομένο και ευγνώμονα.
(Πόσιμη ζωή, Γαβριηλίδης, 2006)
CARTA
Hermosa tentación
dentro del arcano ideograma del placer
y el orgasmo manifiesto de la juventud
tú que incitas a la perfección
del celo y la armonía
tú, dios de un instante
y del continuo anochecer de la lujuria
tú, umbral maldito
de un Edén desconocido
que siempre me sorprende, me consuela, me duele
tú, que clavas en mis palabras
la convivenciade mi sumisión y sus cuidados
sin porqués explícitos
sino por razones tácitas
desconocidas por los no iniciados a la belleza…
hermosa tentación
haz que permanezca a ti rendido y gratificado.
(Vida potable, Gavriilidis, 2006)
ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ
ή Σίσυφος πίσω απ’το μικρόφωνο
«Χτίσε το γραπτό και ρίχ’το στο γιαλό».
̶Στοπ. Απ’την αρχή.
«Ζήσε απ’το γραπτό, μα ρίχ’το στο γιαλό«.
̶Όχι, στοπ. Άπ’την αρχή.
«Ζήσε απ’το γραπτό και ρίξου στο γιαλό».
̶Όχι, όχι, στόπ. Ξανά από την αρχή! Απ’την αρχή!
«Χτίσε το γραπτό…»
(Eλεύθερη αγορά, Γαβριηλίδης 2010)
GRABACIÓN INFINITA
o Sísifo detrás del micrófono
«Construye el escrito y lánzalo al infinito».
-Stop. Desde el comienzo.
«Vive del escrito, pero lánzalo al infinito».
-No, stop. Desde el comienzo.
«Vive del escrito y lánzate al infinto»
-No, no, stop. De nuevo, desde el comienzo! Desde el comienzo!
«Construye el escrito…»
(Ágora libre, Gavriilidis 2010)
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Εις νέον σχεδόν μπρετονικόν ποιητή
«Σουρρεαλύδωρ 24»
Οδός ονείρων και λυγμών
πλάι στον παραπόταμο
των αρχαίων σοφών.
Δύο στενά κι ένα χρώμα
̶όποιο θες ̶
πίσω από τα παρισινά
κολάζ και καφενεία.
Μέσα στην αγκάλη των παιδιών
που αλλάζουνε τον κόσμο
ενάντια στο πείσμα του
ενάντια στην άνυδρη λογική του.
«Σουρρεαλύδωρ 24»
Εάν είναι η δίψα μας κοινή,
κοινή φωνή,
Σε περιμένουμε!
(Ελεύθερη αγορά, Γαβριηλίδης, 2010)
INVITACIÓN
A un joven poeta bretoniano
«Surrealagua 24»
Calle de sollozos y sueños
al lado del afluente del río
de los antiguos sabios.
Dos callejuelas y un color
-el que tú quieras-
detrás de los collage y
los cafés parisinos.
En el abrazo de los niños
que cambian el mundo
en contra de su obstinación
en contra de su árida lógica.
«Surreal agua 24»
Si nuestra sed es la misma,
la misma voz,
¡Te esperamos!
(Ágora libre, Gavriilidis, 2010)
ΚΥΟΦΟΡΙΑ
Μέσα απ’ των κυπαρισσιών τους ίσκιους
η παράδοση
ξανά
θα αρμέξει
τα δάχτυλα
που τρέμουν λες και φτερουγίζουν
ξανά
τη φωνή
που στουςεραστές της
γυρίζει πλευρό
ξανά
τη φιλήδονη και ρωμαλέα Ήβη.
Θα στραγγίξει και θα στραγγιχτεί
στο προσκέφαλο
που κουρνίαζει ασύλληπτη
ακόμη
η κιβωτός του μέλλοντος
ξανά και ξανά.
Νυν και αεί.
(Πόσιμη ζωή, Γαβιηλίδης, 2006)
GESTACIÓN
Dentro de las sombras de los cipreses
la entrega
otra vez
ordeñará
los dedos
que tiemblan como si aletearan
otra vez
la voz
que a sus amantes
vuelve su espalda
otra vez
la voluptuosa y vigorosa Hebe
Escurrirá y se escurrirá
en la cabecera
donde se cobija aún
no concebida
el árca del futuro
una y otra vez
Ahora y siempre.
(Vida potable, Gavriilidis, 2006)
Poema como crítica de los poemas de Panos Drakopoulos
Libertad
¿Libertad?
Interrogativos encaminados hacia…
Herramientas heridas.
¿Oyes? Labios de cantos
en el rocío del abrazo.
Espejismo de sonrisas.
La flecha sin movimiento
mata.
El alba la muerte embelesada atrapa.
El fin incesablemente añade
sus palabras.
Y algún día envejece.
Y muere.
ΑΘΗΝΑ ΣΤΥΛΙΑΝΗ ΜΙΧΟΥ
ATHINÁ STYLIANÍ MICHOU
Η Αθηνά Στυλιανή Μίχου γεννήθηκε στην Αθήνα το Μάιο του 1981. Σπούδασε Ισπανική Φιλολογία στη Σχολή Φιλοσοφίας και Γραμμάτων του Πανεπιστημίου της Μάλαγας. Στην ίδια σχολή έκανε το Μάστερ Ανωτάτων Σπουδών της Ισπανική Γλωσσολογίας.
Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο ‘’Σαν φτερό ανέμου’’ εκδόθηκε από τις εκδόσεις Δωδώνη το 2000. Η δεύτερη ποιητική της συλλογή με τίτλο ‘’Συνιστώσες ορχήστρας’’ εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κέδρος το 2014. Ισπανικά και ελληνικά ποιήματα της εκδόθηκαν σε διάφορα ισπανικά και ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά. Επίσης, στο λογοτεχνικό ισπανικό περιοδικό των εκδόσεων Mitad Doble εκδόθηκε ένα παραμύθι της με τίτλο ‘’Η ιστορία του αόρατου βιβλίου’’. Μετέφρασε ποιήματα από τα ισπανικά στα ελληνικά των ποιητών Μιγέλ Άνχελ Κοντρέρας, Βισέντε Βαλέρο, Κάρμεν Γιάνιεθπου εκδόθηκαν στο ηλεκτρονικό ελληνικό περιοδικό Ποιείν.Eπίσης μεταφράσεις της στα ελληνικά των ποιημάτων της Ισπανίδας ποιήτριας Begoña Callejón εκδόθηκαν στα ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά‘’Κύμα’’, ’’Ποιείν’’, ‘’Βακχικόν’’, ‘’Poetica.net’’, στο λογοτεχνικό περιοδικό ‘’Μανδραγόρας’’ και στο ´´Cuaderno Ático´´. Επιπλέον εκδόθηκαν οι μεταφράσεις της στα ισπανικά δύο ποιητικών συλλογών της Ελληνίδας συγγραφέως Τζούτζης Ματζουράνη με τιτλο ‘’Καφέ και Τσιγάρα’’ και ‘’Τα 24 γραμμάτα της ελληνικής αλφαβήτου’’, των εκδόσεων Φίλντισι. Ακόμη, το 2018, εκδόθηκαν στο ηλεκτρονικό περιοδικό Θράκα, οι μεταφράσεις που έκανε, ποιημάτων από τα ισπανικά στα ελληνικά, των Ισπανών ποιητών Χούλιο Θέσαρ Γαλάν, Χουάν Κάρλος Αβρίλ, Φρανθίσκο Κουμπιάν, Μαρία Σαλγάδο, Μανουέλ Σαλίνας.
Athina Styliani Michou nació en Atenas en mayo de 1981. Estudió filología hispánica en la Facultad de Filosofía y Letras de la Universidad de Málaga. En la misma facultad hizo el Máster de Estudios Superiores de la lengua española. Su primer poemario titulado ´´Como el ala del viento´´ fue publicado por la editorial Dodoni en 2000. Su segundo poemario titulado ´´Componentes de Orquesta´´ fue publicado por la editorial Kedros en 2014. Poemas españoles y griegos suyos fuerons editados en varias revistas literarias españolas y griegas. También, en la revista literaria española de la editorial Mitad Doble se editó un cuento suyo titulado ´´La historia del libro transparente´´. Tradujo poemas españoles al griego de los escritores Miguel Ángel Contreras, Vicente Valero, Carmen Yañez que se publicaron en la electrónica revista literaria Poiein. Asimismo se publicaron traducciones suyas al griego de los poemas de la poetisa española Begoña Callejón en las revistas literarias electrónicas ´´Kima´´, ´´Poiein´´, ´´Vakxikon´´, ´´Poetica.net´´, en la revista literaria ´´Mandragoras´´ y en ´´Cuaderno Ático´´. Igualmente se publicaron las traduciones al español de dos poemarios de la autora griega Tzoutzi Matzourani titulados Café ycigarrosy Las 24 letras del alfabeto griego, editorial Fildisi. Τambién, en el año 2018, se editaron, en la electrónica revista literaria Thraka traducciones que hizo de poemas del español al griego, de los poetas españoles Julio Cesar Galán, Juan Carlos, Abril, Francisco Cumpián, María Salgado, Manuel Salinas.
Πέρασμα του σαλονιού δια σαυρας
Πέρασμα του σαλονιού δια σαυρας,
Τ’όνομά σου ζητώ.
Το ρολόι χτυπά.
Το όνειρο με σβήνει.
Δωμάτιο πράσινο.
Τ’όνομά σου γράψε μου.
Θέλω τη λεξη σου να δω.
Σε φωνάζω.
Μα δεν σε ξέρω.
Πές μου το πως.
Χωράω στο νόημα.
Γράμμα, δείξε μου
τη ρότα σου.
Φωνή σου, δώσε μου
τους ήχους κλήσης σου.
Πώς σε λένε;
Πες μου.
Σ’αναζητώ από την αρχή.
Στο ξεκίνημα της αιτίας.
Μου έδωσες μια γραφή.
Συνέχισε να μου μιλάς.
Θέλω.
Ακολουθώ την ανάσα σου.
Ποιός είσαι;
Συλλαβίζεις την αυγή.
Ο χρόνος σιωπά.
Η ονοματοποίηση σου
δεν δώθηκε.
Επιθυμώ, και συνεχίζω να,
τις συλλαβές της εξέλιξης σου,
την παρουσία σου, τον χώρο
εκκίνησης σου.
Το ξυπνητήρι με απέκλεισε.
Στο ξεκίνημα καλώ
την απαρχή της συνάντησης,
το άκουσμα της απαγγελίας σου.
Απαριθμώ τις πράξεις
της ημέρας μου γιατί θέλω
να σε βρω.
Συνεχίζω να…
Το σκοτάδι μπαίνει
στις στάλες.
Διακτινίζει τις στιγμές.
Ο λόγος επιστρέφει.
Το ζειν στην αναμονή της χαρτογράφησης
σου.
(Αδημοσίευτο, 2016)
Rastreo el salón cual lajartija
Rastreo el salón cual lagartija,
Reclamo tu nombre.
Suena el reloj,
me borra del reino del sueño.
Cuarto verde.
Escríbeme tu nombre.
Tu vocablo quiero ver.
Grito tu nombre.
Pero no te conozco.
Dime como.
Me abarca el concepto.
Letra, muéstrame
tu rumbo.
Voz tuya, dame
los sonidos de tu clamor.
¿Cuál es tu nombre?
Dime.
Te busco desde siempre.
En el inicio de la causa.
Me diste una escritura.
Continúa hablándome.
Quiero.
Sigo tu aliento.
¿Quién eres?
Deletreas la aurora.
El tiempo calla.
El nombrarte
no fue dado.
Anhelo aún aún y aún
las sílabas de tu evolución,
tu presencia, tu punto
de partida.
El despertador me desterró.
En el comienzo pido
el origen del encuentro,
Las inflexiones de tu relato.
Organizo los actos
del día porque quiero
hallarte.
Continuo aún…
La oscuridad penetra en
las gotas.
Traslada los momentos.
La palabra regresa.
Vivo a la espera de
tu latitud geográfica.
(Inédito, 2016)
Τα μάτια
Αυτά τα μάτια σε κοιτάνε
και σε ζεσταίνουν στην αγκαλιά τους.
Καταλαμβάνουν όλη σου την ψυχή
και αγκιστρώνουν κάθε πλευρά
του είναι σου.
Αυτά τα μάτια βλέπουν
μες στην καρδιά σου.
Σε ηρεμούν, σε κάνουν να γελάς
και να ξεχνάς τα πάντα
που σε θλίβουν.
Των ματιών αυτών οι κόρες
σε γραπώνουν στο κορμί τους.
Σου μιλάνε χωρίς να μιλάνε.
Σε ζυγώνουν κι όμως δεν κινούνται
προς τα εσένα.
Kαι εκείνη τη στιγμή
μια όμορφη αμηχανία σε τυλίγει
την ώρα που οι ματιές συναντιώνται.
(Σαν φτερό ανέμου, Δωδώνη, 2000)
Los ojos
Estos ojos te miran,
y te cobijan en su abrazo.
Abarcan toda tu alma
y anclan cada parte
de tu ser.
Estos ojos ven dentro
de tu corazón.
Te apaciguan, te hacen sonreir
y olvidar todo
lo que te entristece.
Las pupilas de estos ojos
te aferran a su cuerpo.
Te hablan sin palabras.
Te rozan sinsiquiera acercarse.
Y en ese momento
una perplejidad hermosa te rodea
en el instante en que las miradas se encuentran.
(Σαν φτερό ανέμου, (Como el ala del viento), Dodoni, 2000)
Ικέτιδα
Ανατέλλουσα Δύση.
Αποσαρθρώνονται οι λέξεις,
ο ήχος, ηχώ τρυπημένη.
Κλεψύδρα.
Περιπλανιέμαι…
γυρνάω στις αρθρώσεις
της ματιάς, των ματιών,
της μήπως ανάστασης
του χρόνου.
Μέσα σου ορειβατώ…
στην κορυφή σου είμαι.
Άκρη εις άκρη τα χέρια σου
αρθρώνουν την αφή μου,
η συχνότητα του ήχου είσαι στην φωνή μου.
Φωνάζω στον ήλιο της αυγής,
στους ωκεανούς συστολής-διαστολής,
στην αναδιαρθρωση της ύλης.
(Συνιστώσες ορχήστρας, Κέδρος, 2014)
Invocante
Amanecer de un crepúsculo.
Se descomponen las palabras.
El sonido, eco perforado.
Clepsidra.
Deambulo…
vuelvo a las articulaciones
de la mirada, de las miradas,
de la resurección probable
del tiempo.
Dentro de ti escalo…
en tu cumbre, estoy.
Tus manos por completo
articulan mi tacto,
eres la frecuencia del sonido en mi voz.
Grito al sol de la aurora,
a los océanos en perpétuo movimiento,
a la reorganización de la materia.
(Componentes de orquesta, Kedros, 2014)
Στη θάλασσα, η θάλασσα
Ο αγέρας διαστέλλει τη νέρινη κόμη. Ο βυθός καθρεφτίζει τη διαστολή μου. Με παρατηρεί. Τα συστατικά μου. Την οριοθέτηση μου μέσα στη δημιουργία.Η εξέλιξη μου στη διάπλαση του κόσμου. Ενατένιση. Και τα μάτια απορροφούν το γίγνεσθαι τόπον είς τόπον. Τα αυτιά ακροάζουν τις συζητήσεις των περιβαλλόντων. Στο δέρμα διοχετεύεται το συνεχές. Ο καθρεφτισμός εφιδρατώνει τη ροή. Γραμμή αόρατη που διασχίζει το χρόνο. Το βλέμμα του ὁρᾶν. Το σάλιο αποτυπώνει το πέρασμα του. Η διαδρομή μήλων τελειώνει σε ένα παπούτσι. Σ’ ένα τείχος και στην άμμο παρέχει την παρούσία της στο κοινό. Το νερό γεύεται τον καρπό. Μοίρασμα με τη γη. Νερόμηλος. Ο χάρτης των σταλίδων διανύει την κίνηση, το βάρος του στη γή, τον τρόπο της εγρήγορσης του. Τα φτερά απονέμονται στο χέρι του καλλιτέχνη. Η πόρτα κόκκινη κλείνει. Το φλάς συντονίζει τους καρπούς της σκέψης. Το φως φοράει τα σανδάλια του και φεύγει.
(Αδημοσίευτο)
Al mar, el mar
El aire dilata el cabello del agua. El fondo del mar refleja mi expansión. Me observa. Mis componentes. Mi delimitación dentro de la creación. Mi evolución en la formación del mundo. Contemplación. Y los ojos absorben todo el devenir. El oído escucha el diálogo de lo circundante. El contínuum se transmite a la piel. El reflejo hidrata el discurrir. Línea invisible que atraviesa el tiempo. La mirada del videre. La saliva imprime su paso. El trayecto de manzanas termina en un zapato. Sobre un muro y sobre la arena ofrenda su presencia a los caminantes. El agua saborea el fruto. Reparto con la tierra. Manzanar de agua. El mapa de las gotas recorre el movimiento, su peso sobre la tierra, su modo de acelerrar. Se ofrecen las alas a la mano del artista. La puerta roja se cierra. El flash coordina los frutos del pensamiento. La luz se pone sus sandalias y parte.
(Inédito)
