Noche
Duermes
En mi buró se hospeda la luna
Abro las ventanas
Y las monedas se dispersan en la gran cúpula
Me sueñas en vano
Y cuando se iluminan las tinieblas
Sucede que estoy sola.
Las costuras
Parece que deseo para usted
Que las costuras del calcetín que usa al revés
En alguna abstracta mañana
No sean vistos bajo los jeans
Que mis manos se posen sobre esas costuras
Acariciando con dulzura lo que te expone
ΝΥΧΤΑ
Κοιμάσαι,
στο κομοδίνο μου διανυκτερεύει το φεγγάρι,
ανοίγω τα παράθυρα,
τα κέρματα σκορπίζουν στον μεγάλο θόλο,
μάταια με ονειρεύεσαι,
όταν ανάβει το σκοτάδι,
συμβαίνω πάντα μόνη.
ΟΙ ΡΑΦΕΣ
Μοιάζει η επιθυμία μου για σένα,
με τις ραφές στην κάλτσα που φοράς ανάποδα,
κάποιο πρωί αφηρημένος,
δε θα τις δει κανείς κάτω απ’ το τζιν,
κουρνιάζουνε τα χέρια μου πάνω σε τούτες τις ραφές,
χαϊδεύουνε γλυκά αυτό που σε εκθέτει.
