Nueva poesía europea: Nikolina Andova

Versopolis es un programa que cuenta con el apoyo de Europa Creativa, el propósito que tiene es el de promover la poesía escrita por los jóvenes poetas europeos a través de una serie de festivales con distintas sedes en Europa como los que dirigen nuestros amigos y colaboradores Ales Steger y Mite Stefoski, directores de los festivales Days of Poetry and Wine, en Eslovenia, y el Struga Poetry Evenings, en Macedonia, respectivamente; en Círculo de Poesía creemos en la literatura que están escribiendo estos jóvenes poetas y hemos decidido presentar a cada uno de los poetas que han sido seleccionados en este programa. En esta ocasión presentamos, en versión de Adalberto García López, a la poeta macedonia Nikolina Andova (Skopje,1978). Se graduó de la Facultad de Filología de la Universidad Santos Cirilio y Metodio de Skopje. Sus poemas y haikús han sido publicados en diversas antologías. Es autora de dos libros de poesía.

 

 

 

En mi cuerpo

 

Soy una turista en mi cuerpo

y no tengo mapa alguno en mis manos

Alguien que accidentalmente me pase por un lado

me mostrará el camino al barrio del museo

a los enormes parques, la manzana

al río que fluye en mi nombre

Mientras tanto qué hago

Estoy tomando un macchiato en un tranquilo café-bar

y hojeo los periódicos

escritos en una lengua que jamás aprendí

Siempre, recuerdo, cuando regreso de algún viaje

el cielo se pone más brillante, el sol cae en los ángeles de mármol

y sólo en ese momento reconocería

la sonrisa de sus rostro

 

 

ВО МОЕТО ТЕЛО

 

Јас сум турист во моето тело

и немам мапа во рацете

Некој што случајно ќе помине

ќе ми го покаже патот до квартот на музеите

до големите паркови, плоштадот

до реката што се влева во моето име

Што правам во меѓувреме

Пијам макијато во едно тивко кафуле

и ги листам дневните весници

напишани на јазик кој никогаш не го научив

Секогаш, се сеќавам, кога се враќав од некое патување

небото се разведруваше, Сонцето паѓаше врз ангелите од мермер

и дури тогаш им ги забележував

насмевките на лицата

 

 

 

Pan

 

¿Puedo comer

este sándwich plano

que mi hermana dejó

cuando regreso a su jornada?

 

Este sándwich que ha flotado

sobre dos continentes y un océano

y ha flotado más de lo que jamás

habré de caminar o nadar

 

Quizás probaré un poco de las nubes

si pruebo este pan

que ha estado a mayor altura que la tierra debajo

más arriba que estados, ciudades y personas

con invisibles fronteras y muros

Se ha elevado más que cualquier altura

a la que llegaré alguna vez

como los granos de trigo que han visto más

que los pilotos, las azafatas,

y todos los pasajeros

bajo el avión

¿Mi estómago podrá digerir

el cielo entero

si me como

este simple sándwich?

 

 

ЛЕБ

 

Ќе можам ли да го изедам

овој авионски сендвич

што го остави сестра ми

на враќање од патувањето

 

Овој сендвич кој летал

над два континента и над еден цел океан

кој прелетал многу повеќе отколку што некогаш

ќе изодам и ќе испливам

 

Можеби ќе вкусам малку од облаците

ако пробам од овој леб

кој бил повисок од земјата под него

повисок од сите држави, градови и луѓе

со невидливи рабови и граници

Кој бил повисоко од сите височини

кои некогаш ќе ги дофатам

како зрната жито во него кои виделе повеќе

од пилотите, од стјуардесите,

од сите патници

под авионот

Ќе го свари ли мојот желудник

целото небо

ако го изедам

овој обичен леб

Librería

También puedes leer